Ομολογία: Είμαι μπερδεμένος με τις αναθεωρήσεις του Prop B που προέκυψαν από τη χθεσινή συνέλευση του Κογκρέσου στο Μιζούρι. Την Τετάρτη, η Βουλή των Αντιπροσώπων ψήφισε με ψήφους 85 έναντι 71 υπέρ της τροποποίησης του νόμου για την πρόληψη της σκληρότητας των κουταβόσκαλων, τον οποίο οι πολίτες του Μιζούρι ψήφισαν τον περασμένο Νοέμβριο. Το αναθεωρημένο νομοσχέδιο κατευθύνεται τώρα στο γραφείο του κυβερνήτη Jay Nixon.
Μερικές από τις αναθεωρήσεις φαίνονται ως καλές ιδέες, όπως υψηλότερα τέλη αδειοδότησης για τους εκτροφείς. Αλλά οι περισσότερες αλλαγές φαίνεται να προστατεύουν τους ανθρώπους που ασχολούνται με την εκτροφή, παρά τα ίδια τα ζώα. Αλλαγές όπως η εξάλειψη των ελάχιστων απαιτήσεων για τις συνθήκες διαβίωσης των σκύλων (π.χ. “επαρκής” χώρος για άσκηση), η χαλάρωση των κανόνων σχετικά με την κτηνιατρική περίθαλψη και η μείωση των ποινικών κυρώσεων για παραβάσεις.
Αγελάδα προσπαθεί να ξεφύγει από το σφαγείο. Δόξα τω Θεώ για αυτό που συμβαίνει στη συνέχεια 
Διαφήμιση
Οι αντίπαλοι του Prop B είναι ικανοποιημένοι με τις αναδιατυπώσεις. Λένε ότι οι υπέρμαχοι της προστασίας των ζώων δεν ξέρουν τι λένε όταν πρόκειται για την εκτροφή σκύλων. Λένε ότι έχουμε ήδη νόμους – καλύτερους από το Prop B – σε ισχύ.
Να λοιπόν γιατί είμαι μπερδεμένος: Αν οι ισχύοντες νόμοι είναι τόσο αποτελεσματικοί, γιατί ανθίζουν τα εκτροφεία κουταβιών – με απεχθείς συνθήκες και άρρωστα ζώα; Και αν οι εκτροφείς παρέχουν ήδη ανθρώπινη φροντίδα για τα ζώα τους, γιατί υπάρχει τόση μεγάλη αντίθεση στους νόμους που απαιτούν ανθρώπινη φροντίδα για τα ζώα;
Αν ήμουν γερουσιαστής στο Τζέφερσον Σίτι αυτή τη στιγμή, θα μπορούσα να εισαγάγω ένα νομοσχέδιο που θα έθετε μορατόριουμ σε όλες τις εκτροφές σκύλων – τουλάχιστον μέχρι να πάψουμε να κάνουμε ευθανασία σε 10.000 ζώα καταφυγίου κάθε μέρα σε αυτή τη χώρα. Θα μπορούσα να απαιτήσω από τους κτηνοτρόφους να εργάζονται εθελοντικά ένα απόγευμα την εβδομάδα στο τοπικό τους καταφύγιο, ίσως τα καθήκοντά τους να περιλαμβάνουν τη συνοδεία κάθε ανεπιθύμητου σκύλου από το κυνοκομείο του μέχρι τα διαμερίσματα ευθανασίας. Θα μπορούσα να προτείνω στους κτηνοτρόφους να περάσουν μια εβδομάδα – όχι, ένα μήνα! Όχι, ένα χρόνο! – να ζουν στις ίδιες συνθήκες που παρέχουν στους σκύλους τους με παρόμοια όρια όσον αφορά την πρόσβαση σε τουαλέτες, νερό και χώρο για να ξαπλώνουν.
Κάτι μου λέει ότι δεν θα με εξέλεγαν στο Μιζούρι.
