(Πηγή φωτογραφίας: Getty Images)
Ο κρυψορχία στους σκύλους συμβαίνει όταν ο ένας ή και οι δύο όρχεις παραμένουν στην κοιλιά και δεν καταφέρνουν να κατέβουν στο όσχεο.
Συνήθως οι όρχεις κατεβαίνουν μέχρι τη στιγμή που ένα κουτάβι είναι δύο μηνών. Αν και μπορεί να συμβεί νωρίτερα ή αργότερα σε ορισμένες φυλές, σπάνια συμβαίνει μετά την ηλικία των έξι μηνών. Γενικά, αν ο ένας ή και οι δύο όρχεις δεν έχουν κατέβει μέχρι την ηλικία των τεσσάρων μηνών, οι κτηνίατροι υποψιάζονται κρυψορχία.
Όταν η γούνα πετάει: Ταξιδεύοντας με κατοικίδια ζώα
Διαφήμιση
Ο δεξιός όρχις ενέχει διπλάσιο κίνδυνο κρυψορχίας σε σχέση με τον αριστερό. Όταν μόνο ο ένας όρχις αποτυγχάνει να κατέβει, οι κτηνίατροι αναφέρουν την κατάσταση ως μονόπλευρη κρυψορχία. Όταν και οι δύο όρχεις παραμένουν χωρίς κάθοδο, την αποκαλούν αμφοτερόπλευρη κρυψορχία.
Οι όρχεις που δεν έχουν κατέβει μπορεί είτε να παραμείνουν στο βουβωνικό κανάλι, μια δίοδο που συνδέει τον σπερματικό μυελό με τους όρχεις, είτε να παραμείνουν σε άλλο σημείο της κοιλιάς.
Η πάθηση μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές στους σκύλους, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου των όρχεων, γι’ αυτό είναι σημαντικό να αντιμετωπιστεί γρήγορα. Εάν υποψιάζεστε ότι ο σκύλος σας πάσχει από κρυψορχία, επικοινωνήστε αμέσως με τον κτηνίατρό σας. Μπορεί να διαγνώσει την κατάσταση και να ξεκινήσει τη θεραπεία όσο το δυνατόν νωρίτερα.
Ακολουθούν όσα πρέπει να γνωρίζετε για τα συμπτώματα, τις αιτίες και τις θεραπείες του κρυψορχισμού στους σκύλους.
Συμπτώματα κρυψορχίας σε σκύλους
(Πηγή φωτογραφίας: Getty Images)
Μπορεί να μην υπάρχουν άμεσα συμπτώματα του κρυψορχισμού στους σκύλους, αλλά υπάρχουν αρκετές επιπλοκές που μπορεί να εμφανιστούν εξαιτίας του. Το κύριο σημάδι αυτής της πάθησης είναι ότι ο ένας ή και οι δύο όρχεις δεν έχουν κατέβει μέχρι την ηλικία των τεσσάρων μηνών περίπου.
Εάν ένας όρχις που δεν έχει κατέβει παραμένει στο βουβωνικό κανάλι, ένας κτηνίατρος θα είναι πιθανότατα σε θέση να τον αισθανθεί με τη χρήση κοιλιακών παλμών. Ωστόσο, εάν βρίσκεται σε άλλο σημείο της κοιλιάς, ο κτηνίατρος μπορεί να χρειαστεί υπερηχογράφημα για να προσδιορίσει τη θέση του.
Μία από τις επιπλοκές που μπορεί να εμφανιστούν είναι η συστροφή του σπερματικού μυελού. Αυτό συμβαίνει όταν ο σπερματικός μυελός συστρέφεται γύρω από τον εαυτό του, διακόπτοντας την παροχή αίματος στους όρχεις. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα σοβαρό, οξύ κοιλιακό πόνο.
Μια άλλη συχνή επιπλοκή είναι ο καρκίνος των όρχεων. Ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου των όρχεων είναι δέκα φορές υψηλότερος σε σκύλους με κρυψορχία σε σχέση με σκύλους που δεν έχουν κρυψορχία. Τα συμπτώματα εξαρτώνται από τον τύπο του καρκίνου.
Οι σκύλοι με κρυψορχία μπορεί να είναι στείροι, καθώς οι όρχεις που δεν έχουν κατέβει γενικά δεν παράγουν σπέρμα. Ωστόσο, οι όρχεις συνεχίζουν να παράγουν τεστοστερόνη.
Υπάρχουν μερικές αναπτυξιακές ανωμαλίες που τείνουν να εμφανίζονται παράλληλα με την πάθηση. Αυτές περιλαμβάνουν παραμορφώσεις στα πόδια, την ουρά, τα μάτια και τα βλέφαρα. Οι σκύλοι μπορεί επίσης να πάσχουν από δυσπλασία του ισχίου, εξάρθρωση επιγονατίδας (εξαρθρωμένες επιγονατίδες) και ένα απειλητικό για τη ζωή καρδιακό ελάττωμα που ονομάζεται τετραλογία Fallot.
Αιτίες κρυψορχίας στους σκύλους
(Πηγή φωτογραφίας: Getty Images)
Η ακριβής αιτία της κρυψορχίας στους σκύλους δεν είναι γνωστή, αν και υπάρχουν υποψίες ότι υπάρχει γενετική συνιστώσα.
Ενώ μπορεί να επηρεάσει σκύλους όλων των φυλών, εμφανίζεται συχνότερα σε φυλές παιχνιδιών, όπως τα toy Poodles, τα Yorkshire Terriers και τα Pomeranians. Οι κτηνίατροι προτείνουν στους γονείς κατοικίδιων ζώων να στειρώνουν τα σκυλιά που έχουν την πάθηση, ώστε να μην μπορούν να τη μεταδώσουν.
Ορισμένοι υποψιάζονται ότι το ζήτημα δεν είναι γενετικό, αλλά αντίθετα εμφανίζεται εξαιτίας κάποιου γεγονότος που συμβαίνει μέσα στη μήτρα κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ανάπτυξης. Μπορεί να είναι μια περιβαλλοντική κατάσταση που επηρεάζει μόνο τα μέλη της ίδιας γέννας.
Όποια και αν είναι η περίπτωση, η πάθηση δεν μπορεί προς το παρόν να προληφθεί.
Θεραπείες για την κρυψορχία στους σκύλους
(Πηγή φωτογραφίας: Veejay Villafranca/Getty Images for WSPA)
Η θεραπεία για τον κρυψορχισμό στους σκύλους είναι η στείρωση. Είναι σημαντικό να γίνει αυτό τόσο για να αποφευχθούν επιπλοκές όπως ο καρκίνος των όρχεων όσο και για να αποτραπεί ο σκύλος από το να μεταβιβάσει ενδεχομένως την πάθηση στους απογόνους του.
Η διαδικασία για τη στείρωση ενός σκύλου με κρυψορχία είναι πιο περίπλοκη απ’ ό,τι με σκύλους που δεν την έχουν. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι συνήθως περιλαμβάνει την κοπή της κοιλιάς και, σε περιπτώσεις όπου ο όρχις δεν μπορεί να βρεθεί με υπερηχογράφημα, κάποια ιατρική διερεύνηση.
Ο κτηνίατρος θα πρέπει να αφαιρέσει και τους δύο όρχεις, ακόμη και αν μόνο ο ένας αποτυγχάνει να κατέβει.
Οι ερευνητές έχουν επιχειρήσει μερικές πειραματικές θεραπείες, συμπεριλαμβανομένων των ενέσεων ορμονών σε κουτάβια και της τεχνητής καθόδου των όρχεων. Ωστόσο, ακόμη και οι τεχνητά κατεβασμένοι όρχεις διατηρούν τον ίδιο υψηλό κίνδυνο καρκίνου των όρχεων.
Αυτές οι θεραπείες θεωρούνται ανήθικες, και όταν οι εκτροφείς έχουν προσπαθήσει να συνεχίσουν μια γραμμή παρά τον κρυψορχισμό ενός σκύλου, αυτό συνήθως καταλήγει σε πόνο για τον πάσχοντα σκύλο. Η στείρωση είναι γενικά ασφαλής και επιτρέπει στον σκύλο να ζήσει μια φυσιολογική, υγιή ζωή στις περισσότερες περιπτώσεις.
