Ένας σκύλος ανιχνευτής στη Νότια Αφρική έκανε την ανακάλυψη της ζωής του, αφού ανακάλυψε ξανά ένα σπάνιο είδος τυφλοπόντικας που θεωρούνταν ότι είχε εξαφανιστεί πριν από σχεδόν 90 χρόνια, αναφέρει το Endangered Wildlife Trust.
Με τη βοήθεια ενός εκπαιδευμένου Border Collie με το όνομα Jessie, οι επιστήμονες του EWT – σε συνεργασία με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Πρετόριας – βρήκαν αποδείξεις για την ύπαρξη 11 χρυσών τυφλοπόντικων De Winton, ενός σπάνιου είδους τυφλοπόντικας που εθεάθη για τελευταία φορά το 1936.
Αγελάδα προσπαθεί να δραπετεύσει από το σφαγείο. Δόξα τω Θεώ για αυτό που συμβαίνει στη συνέχεια 
Διαφήμιση
Ο χρυσός τυφλοπόντικας του De Winton είναι ένας εντελώς τυφλός τυφλοπόντικας με πυκνό, γυαλιστερό τρίχωμα και χωρίς ορατά αυτιά. Ωστόσο, διαθέτουν μια προηγμένη δομή στα εσωτερικά τους αυτιά που τους δίνει μια αυξημένη αίσθηση ακοής. Σε αντίθεση με άλλους κανονικούς τυφλοπόντικες, οι χρυσές τυφλοπόντικες του De Winton, που ζουν συχνά υπόγεια, περιηγούνται ή μάλλον “κολυμπούν” μέσα στην άμμο χωρίς να αφήνουν πίσω τους σήραγγες, γεγονός που καθιστά δύσκολο τον εντοπισμό τους.
Τεχνική που χρησιμοποιείται για την ανεύρεση του σπάνιου είδους τυφλοπόντικας
Δεδομένου ότι υπάρχουν περίπου 21 είδη χρυσών τυφλοπόντικων, οι επιστήμονες εφάρμοσαν την τεχνική του περιβαλλοντικού DNA (eDNA), η οποία περιλαμβάνει τον εντοπισμό του DNA που αποβάλλουν τα άπιαστα είδη με τη μορφή σωματικών εκκρίσεων, κυττάρων του δέρματος και υπολειμμάτων τριχών καθώς μετακινούνται.
Έχοντας ήδη λάβει ένα δείγμα DNA του χρυσού τυφλοπόντικα De Winton πριν από δεκαετίες. Ο Jessie έβαλε τη μύτη του να δουλέψει και κατάφερε να βρει ίχνη DNA του χρυσού τυφλοπόντικα De Winton στο έδαφος της παραλίας Port Nolloth της Νότιας Αφρικής.
Ο ανώτερος διευθυντής διατήρησης της EWT, Cobus Theron, πανηγύρισε για την ανακάλυψη, λέγοντας: “Αν και πολλοί άνθρωποι αμφέβαλλαν ότι ο χρυσός τυφλοπόντικας του De Winton υπήρχε ακόμη εκεί έξω, είχα καλή πίστη ότι το είδος δεν είχε ακόμη εξαφανιστεί”. Συνεχίζοντας, πρόσθεσε: “Τώρα όχι μόνο λύσαμε τον γρίφο, αλλά έχουμε εισέλθει σε αυτό το σύνορο του eDNA, όπου υπάρχουν τεράστιες ευκαιρίες, όχι μόνο για τους τυφλοπόντικες, αλλά και για άλλα είδη που έχουν χαθεί ή απειλούνται με εξαφάνιση”.
